روانشناسی تربیتی چیست؟

روانشناسی تربیتی

روانشناسی تربیتی شاخه ای از روانشناسی است که به مطالعه علمی یادگیری انسان می پردازد. مطالعه فرآیندهای یادگیری، از هر دو دیدگاه شناختی و رفتاری، به محققان اجازه می دهد تا تفاوت های فردی در هوش، رشد شناختی، عاطفه، انگیزه، خودتنظیمی و خودپنداره و همچنین نقش آنها در یادگیری را درک کنند.

حوزه روانشناسی تربیتی به شدت بر روش‌های کمی، از جمله آزمون و اندازه‌گیری، برای افزایش فعالیت‌های آموزشی مرتبط با طراحی آموزشی، مدیریت کلاس درس، و ارزیابی متکی است، که در خدمت تسهیل فرآیندهای یادگیری در محیط‌های آموزشی مختلف در طول عمر است.

روانشناسی تربیتی را می توان تا حدی از طریق ارتباط آن با سایر رشته ها درک کرد. این در درجه اول توسط روانشناسی اطلاع داده می شود، که دارای رابطه ای با آن رشته مشابه با رابطه بین پزشکی و زیست شناسی است. همچنین توسط علوم اعصاب اطلاع داده شده است.

روانشناسی آموزشی به نوبه خود طیف گسترده ای از تخصص ها را در مطالعات آموزشی از جمله طراحی آموزشی، فناوری آموزشی، توسعه برنامه درسی، یادگیری سازمانی، آموزش ویژه، مدیریت کلاس درس، و انگیزه دانش آموزی ارائه می دهد.

روانشناسی تربیتی چیست و چرا اهمیت دارد؟

روانشناسی تربیتی به مطالعه و بهبود یادگیری انسان در طول عمر و در هر شرایطی که اتفاق می افتد اختصاص دارد.

چنین تنظیماتی نه تنها شامل مدارس، بلکه محل‌های کار، ورزش‌های سازمان‌یافته، سازمان‌های دولتی، و جوامع بازنشستگی نیز می‌شود هر جایی که انسان‌ها به نوعی درگیر آموزش و یادگیری هستند.

روانشناسی تربیتی به دلیل تمرکز بر درک و بهبود ظرفیت حیاتی انسان برای یادگیری اهمیت دارد.

در این مأموریت افزایش یادگیری، روانشناسان تربیتی به دنبال کمک به دانش آموزان و معلمان هستند.

تاریخچه مختصری از حوزه

روانشناسی تربیتی همانطور که در بالا ذکر شد، فیلسوفان اولیه یونان مانند افلاطون و ارسطو به فرآیند یادگیری برای دانش واقعی و اخلاقی توجه داشتند.

با این حال، بعدها در تاریخ بود که روان‌شناسی تربیتی به‌عنوان رشته‌ای به تنهایی و متمایز از فلسفه ظاهر شد.

جان لاک (1632-1704)، فیلسوف بانفوذ بریتانیایی و «پدر روان‌شناسی»، ذهن انسان را به‌عنوان تابلویی (تبلیغ سفید) توصیف می‌کند که دانش ذاتی ندارد، اما فقط می‌تواند از طریق انباشت تجربیات بیاموزد.

یوهان هربارت (1776-1841) بنیانگذار روانشناسی تربیتی به عنوان یک رشته متمایز در نظر گرفته می شود. او بر علاقه به یک موضوع به عنوان یک مؤلفه مهم یادگیری تأکید کرد.

او همچنین پنج مرحله رسمی یادگیری را پیشنهاد کرد:

بررسی آنچه قبلاً شناخته شده است

پیش نمایش مطالب جدید برای یادگیری

ارائه مطالب جدید

ارتباط مطالب جدید با آنچه قبلاً شناخته شده است

نشان دادن اینکه چگونه دانش جدید را می توان به طور مفید به کار برد

ماریا مونته سوری (1870-1952) یک پزشک و مربی ایتالیایی بود که با آموزش به کودکان معلول و محروم شروع کرد. سپس شبکه‌ای از مدارس را تأسیس کرد که با استفاده از رویکردی عملی، چندحسی و اغلب دانش‌آموزان برای یادگیری به کودکان با هر زمینه‌ای آموزش می‌داد.

ناتانیل گیج (1917-2008) یک روانشناس آموزشی تأثیرگذار بود که پیشگام تحقیق در مورد تدریس بود. او در طول جنگ جهانی دوم در ارتش ایالات متحده خدمت کرد و در آنجا تست های استعداد را برای انتخاب ناوبرهای هواپیما و اپراتورهای رادار توسعه داد.

گیج به توسعه یک برنامه تحقیقاتی ادامه داد که به پیشرفت مطالعه علمی تدریس کمک زیادی کرد.

او معتقد بود که پیشرفت در یادگیری به شدت به آموزش مؤثر بستگی دارد و یک نظریه قوی از آموزش مؤثر باید شامل موارد زیر باشد:

فرآیند تدریس
مطالبی که باید آموزش داده شود
توانایی ها و سطح انگیزه دانش آموزان
مدیریت کلاس

موارد فوق تنها نمونه ای از متفکران تأثیرگذار است که در طول زمان به حوزه روانشناسی تربیتی کمک کرده اند.

مباحث روانشناسی تربیتی

یک روان‌شناس آموزشی عمیقاً به این موضوعات می‌پردازد تا فرآیند یادگیری را به طور کامل درک کند. برخی از این موضوعات عبارتند از:

فناوری آموزشی: نگاهی به اینکه چگونه انواع مختلف فناوری می تواند به دانش آموزان در یادگیری کمک کند

طراحی آموزشی: طراحی مواد آموزشی

آموزش ویژه: کمک به دانش آموزانی که ممکن است به آموزش تخصصی نیاز داشته باشند

توسعه برنامه درسی: ایجاد درس هایی که یادگیری را به حداکثر می رساند

یادگیری سازمانی: مطالعه نحوه یادگیری افراد در محیط های سازمانی

یادگیرندگان تیزهوش: کمک به دانش آموزانی که به عنوان زبان آموزان با استعداد شناخته می شوند

مشاغل در روانشناسی تربیتی

روانشناسان تربیتی با مربیان، مدیران، معلمان و دانش‌آموزان کار می‌کنند تا درباره نحوه کمک به افراد در یادگیری بیشتر بیاموزند. این اغلب شامل یافتن راه‌هایی برای شناسایی دانش‌آموزانی است که ممکن است به کمک اضافی نیاز داشته باشند، برنامه‌هایی برای دانش‌آموزانی که مشکل دارند و حتی ایجاد روش‌های یادگیری جدید ایجاد کنند.

بسیاری از روانشناسان آموزشی مستقیماً با مدارس کار می کنند. برخی از آنها معلم یا استاد هستند، در حالی که برخی دیگر با معلمان کار می کنند تا روش های یادگیری جدید را برای دانش آموزان خود امتحان کنند و برنامه های درسی دوره های جدید را توسعه دهند. حتی ممکن است مشاور شوید و به دانش آموزان کمک کنید تا مستقیماً با موانع یادگیری کنار بیایند.

روانشناسان تربیتی دیگر در تحقیق کار می کنند. به عنوان مثال، شما ممکن است برای یک سازمان دولتی مانند وزارت آموزش ایالات متحده کار کنید و بر تصمیم گیری ها در مورد بهترین راه ها برای یادگیری بچه ها در مدارس سراسر کشور تأثیر بگذارید.

علاوه بر این، می‌توانید در مدیریت مدرسه یا دانشگاه مشغول به کار شوید. در همه این نقش‌ها، می‌توانید بر روش‌های آموزشی تأثیر بگذارید و به دانش‌آموزان کمک کنید تا به بهترین نحو یاد بگیرند.

مدرک لیسانس و فوق لیسانس معمولا برای مشاغل در این زمینه مورد نیاز است. اگر می خواهید در دانشگاه یا در مدیریت مدرسه کار کنید، ممکن است نیاز به تکمیل یک دکترا نیز داشته باشید.

سخن آخر

روانشناسی تربیتی بینش های ارزشمندی در مورد نحوه یادگیری افراد ارائه می دهد و نقش مهمی در اطلاع رسانی راهبردهای آموزشی و روش های آموزشی ایفا می کند. علاوه بر کاوش در خود فرآیند یادگیری، حوزه‌های مختلف روان‌شناسی تربیتی عوامل عاطفی، اجتماعی و شناختی را که می‌توانند بر نحوه یادگیری افراد تأثیر بگذارند، بررسی می‌کنند. اگر به موضوعاتی مانند آموزش ویژه، طراحی برنامه درسی و فناوری آموزشی علاقه دارید، ممکن است بخواهید به دنبال شغلی در زمینه روانشناسی تربیتی باشید.