توهم زدن چیست؟
توهم زدن به معنای تجربه یک وضعیت یا حالت غیر واقعی یا نادرست است، که معمولاً توسط ذهن فرد ایجاد می‌شود و واقعیت ندراد. افراد ممکن است به دلایل مختلف توهم بزنند، از جمله استرس، اضطراب، افسردگی، اختلالات روانی، مصرف مواد مخدر، بیماری‌های جسمی، یا شرایط محیطی خاص.
نوع‌های مختلفی از توهم‌زدگی وجود دارد، از جمله:
- توهم‌زدگی وسواسی (OCD): افراد با اختلال وسواسی-اجباری ممکن است توهم‌هایی نادرست در مورد ترتیب و ترتیب اشیاء داشته باشند.
- توهم‌زدن در افراد افسرده: افراد با افسردگی ممکن است به تفکر درباره اتفاقات تلخ و اشتباه تمایل داشته باشند.
- توهم‌زدن در افراد اختلال افرازخودی (Bipolar Disorder): در دوره‌های منفی این اختلال، فرد ممکن است به توهم‌های منفی و نادرست پیرامون خود و وضعیتش در جهان ایمان بیاورد.
- توهم‌زدگی در اختلال شخصیت مرزی (Borderline Personality Disorder): افراد ممکن است توهم‌هایی در مورد وابستگی و ترکیب در روابطشان تجربه کنند.
- توهم‌زدن موقت: توهم‌زدن ممکن است به صورت موقت و در شرایط خاصی رخ دهد.
در بسیاری از موارد، توهم‌زدن نیاز به تشخیص و درمان حرفه‌ای دارد. مشاوره روانی یک روانشناس خوب و یا روانپزشک و در صورت لزوم داروها ممکن است به افراد کمک کنند تا با توهم‌های خود مقابله کنند و به بهبود وضعیت روحی و روانی خود برسند.
توهم زدن به چه دلایلی رخ میدهد؟
توهم‌زدن به دلایل متعددی رخ میدهد و ممکن است به عوامل فیزیکی و روانی مرتبط با ذهن و روان فرد برگردد. در ادامه برخی از دلایل شایع برای توهم‌زدن را ذکر می‌کنم:
- اختلالات روانی: افراد با اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی، اختلال وسواسی-اجباری (OCD)، اختلال هویت چندگانه و بیماری دوقطبی (اختلال افرازخودی) ممکن است توهم‌زنند. این افراد تمایل دارند به تجربه توهم‌های نادرست که با واقعیت همخوانی ندارند.
- اختلالات شخصیتی: برخی از اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی (Borderline Personality Disorder) و اختلال شخصیت آنتی‌اجتماعی ممکن است با توهم‌زدن همراه باشند.
- مصرف مواد مخدر: مصرف مواد مخدر ممکن است باعث توهم زدگی در افراد شود.
- اضطراب و استرس: وضعیت‌های استرس زیاد و اضطراب می‌توانند توهم‌زدن را تشدید کنند. افراد ممکن است در شرایط استرسی تصورات نادرستی درباره وضعیت خود داشته باشند.
- بیماری‌های جسمی: برخی بیماری‌های جسمی ممکن است به اختلالات ذهنی منجر شود و توهم‌های نادرست را ایجاد کنند.
- شرایط محیطی: محیط اجتماعی و فرهنگی فرد نیز ممکن است بر توهم‌زدن تأثیر داشته باشد. فشارهای اجتماعی، فرهنگ و معتقدات دینی ممکن است تصورات نادرستی را در افراد ایجاد کنند.
توهم‌زدن یک مشکل جدی است که نیاز به ارزیابی و درمان حرفه‌ای دارد. اگر شما یا کسی که می‌شناسید با توهم‌زدن مواجه هستید، بهترین کار این است که به یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک مراجعه کنید تا به شما کمک کنند تا با این مشکل مقابله کنید.
چه بیماری هایی موجب توهم زدن میشوند؟
توهم‌زدن ممکن است ناشی از برخی بیماری‌های جسمی و روانی باشد. در زیر، برخی از بیماری‌هایی که ممکن است توهم‌زدن را ایجاد کنند ذکر شده است:
- اسکیزوفرنی (Schizophrenia): اسکیزوفرنی یک اختلال روانی جدی است که ممکن است با تجربه توهم‌ها و وهم‌ها همراه باشد. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی توهم‌های نادرستی را در مورد واقعیت تجربه می‌کنند.
- اختلال وسواسی-اجباری: افراد با اختلال وسواسی-اجباری ممکن است به توهم‌های نادرست در مورد ترتیب و ترتیب اشیاء و عملکرد خود دچار شوند.
- بیماری های مغزی: برخی از بیماری‌های مغزی مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و بیماری هنتینگتون ممکن است با تغییرات در تصورات و توهم‌زدن همراه باشند.
- بیماری‌های نورولوژیک: بعضی از بیماری‌های نورولوژیک مانند صرع و تشنج‌ها ممکن است با توهم‌زدن در مورد تجربیات افراد همراه باشند.
- بیماری‌های خونی: برخی از بیماری‌های خونی مانند سیروز کبد و اختلالات سیستمیک ممکن است با تغییرات در تصورات و توهم‌زدن همراه باشند.
- بیماری‌های التهابی: بعضی بیماری‌های التهابی مانند بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) ممکن است با توهم‌زدن همراه باشند.
- بیماری‌های عقلانی و مغزی: بعضی از بیماری‌های عقلانی و مغزی ممکن است با تغییرات در شخصیت و تصورات فرد همراه باشند.
توهم‌زدن همواره نیازمند تشخیص و درمان مناسب است. اگر شما یا کسی که می‌شناسید با توهم‌زدن مواجه هستید، بهترین کار این است که به یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق داده شود و برنامه درمانی مناسب ترتیب داده شود.
بیماری های نوروبیولوژیک چیست؟
بیماری‌های نوروبیولوژیک به بیماری‌ها و اختلالاتی اشاره دارند که به وسیله سیستم عصبی ایجاد شده یا تحت تأثیر عصبی قرار می‌گیرند. این بیماری‌ها معمولاً با نواقص یا نقص‌های در ساختار و عملکرد نورون‌ها (سلول‌های عصبی) و دیگر عناصر مرتبط با سیستم عصبی همراه هستند. بیماری‌های نوروبیولوژیک می‌توانند به صورت مادی (فیزیکی) یا روانی علائم و علائم ایجاد کنند.
برخی از مهمترین بیماری‌های نوروبیولوژیک عبارتند از:
- صرع (Epilepsy): صرع یک بیماری نوروبیولوژیک است که با تشنج‌های مکرر و ناگهانی در عملکرد عصبی همراه است. این تشنج‌ها ممکن است به دلیل فعالیت الکتریکی نامطلوب در مغز ایجاد شوند.
- بیماری پارکینسون (Parkinson’s Disease): بیماری پارکینسون یک اختلال نوروبیولوژیک است که به تخریب سلول‌های عصبی مسئول کنترل حرکت و تولید دوپامین در مغز مرتبط است. این بیماری معمولاً با لرزش، سفتی عضلات، و مشکلات حرکتی دیگر همراه است.
- بیماری آلزایمر (Alzheimer’s Disease): بیماری آلزایمر یک بیماری نوروبیولوژیک مرتبط با افتراق تدریجی حافظه و تخریب نورون‌های مغزی است. این بیماری معمولاً با تغییرات شدید در عملکرد ذهنی و کاهش توانایی‌های روزمره همراه است.
- بیماری مالتیپل اسکلروز (Multiple Sclerosis): این بیماری اتوایمیونی نوروبیولوژیکی است که به تلفن نخاع و سیستم عصب مرکزی مرتبط است. افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروز ممکن است مشکلات حرکتی، اختلالات حسی و مشکلات کوششی داشته باشند.
- اختلال نارسایی توجه/فزونی (ADHD): این اختلال نوروبیولوژیکی معمولاً در کودکان و نوجوانان ظاهر می‌شود و با کمبود توجه، بی‌قراری و بی‌انضباطی همراه است. مغز افراد با این اختلال نوروبیولوژیکی عملکرد نوروترانسمی و عصبی نادرستی دارد.
- بیماری هنتینگتون (Huntington’s Disease): این بیماری وراثی نوروبیولوژیکی باعث تخریب نورون‌های مغزی می‌شود و با مشکلات حرکتی و عوارض روانی همراه است.
- بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE): این بیماری اتوایمیونی نوروبیولوژیکی می‌باشد که با تاثیرات گوناگون بر سیستم عصبی و دیگر اعضاء بدن همراه است.
تشخیص و درمان بیماری‌های نوروبیولوژیکی نیاز به مراجعه به پزشک تخصصی نورولوژی دارد. انجام آزمون‌های تشخیصی و مشاوره مناسب در این زمینه می‌تواند به تعیین تشخیص و پیش‌بینی بهتر بیماری و درمان مؤثر کمک کند.
آیا توهم زدن درمان دارد؟
توهم‌زدن درمان‌پذیر است. درمان توهم‌زدن عمدتاً به تشخیص دقیق و نیازهای فردی بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- داروها: در بسیاری از موارد، داروها می‌توانند به بهبود توهم‌زدن کمک کنند. برای مثال، داروهای ضدافسرنی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و داروهای آنتی‌اضطرابی برای افراد با اختلال اضطرابی ممکن است مفید باشند.
- مشاوره روان‌شناختی و روان‌پزشکی: مشاوره افراد با توهم‌زدن را در درک عوامل مؤثر در توهم‌زدگی، مدیریت استرس و اضطراب، و تغییر الگوهای تفکری کمک می‌کند. در صورت نیاز، روانپزشک می‌تواند داروها را تجویز کند.
- پشتیبانی اجتماعی: حمایت از سوی خانواده و دوستان نیز می‌تواند در بهبود وضعیت افراد مبتلا به توهم‌زدن مؤثر باشد.
- آموزش به فرد: آموزش به افراد در مورد شناخت توهم‌ها و تعامل با آنها می‌تواند به مدیریت بهتر توهم‌زدن کمک کند.
مقالات پیشنهادی :
تفاوت توهم و هذیان(نشانه ها+درمان)
بدون دیدگاه