سه تفاوت اصلی بین روانپزشکان و روانشناسان عبارتند از:
روانپزشكان پزشك هستند، روانشناسان نه.
روانپزشکان دارو تجویز می کنند، روانشناسان نمی توانند.
روانپزشکان بیماری را تشخیص می دهند، درمان را مدیریت می کنند و طیف وسیعی از درمان ها را برای بیماری های روانی پیچیده و جدی ارائه می دهند.
روانشناسان بر ارائه روان درمانی (گفتار درمانی) برای کمک به بیماران تمرکز می کنند.
بیشتر بخوانید: روانشناسی چیست و چه کاربردی دارد؟
بسیاری از افراد روانپزشکان و روانشناسان را با یکدیگر اشتباه می گیرند.
هم روانپزشکان و هم روانشناسان نحوه عملکرد مغز، عواطف، احساسات و افکار ما را درک می کنند. هر دو می توانند بیماری های روانی را با درمان های روانشناختی (گفتگو درمانی) درمان کنند.
با این حال، روانپزشکان قبل از انجام آموزش های تخصصی در زمینه بهداشت روان، در دانشکده پزشکی شرکت می کنند و پزشک می شوند. روانپزشکان از آنجایی که پزشک هستند، ارتباط بین مشکلات روحی و جسمی را درک می کنند. آنها همچنین می توانند دارو تجویز کنند.
تماس با زندگی شیرین
برای پرداختن به جزئیات بیشتر، تفاوت های اصلی مربوط به موارد زیر است:
- آموزش
- درمان های ارائه شده
- شرایط درمان شده
- گرفتن یک قرار
آموزش
روانپزشکان پزشکانی هستند که حداقل ۱۱ سال آموزش دارند. معمولاً بیشتر.
آنها ابتدا مدرک پزشکی را در دانشگاه می گذرانند. سپس حداقل 1 یا 2 سال به عنوان پزشک عمومی آموزش می بینند.
سپس حداقل 5 سال آموزش در زمینه تشخیص و درمان بیماری های روانی را می گذرانند.
روانشناسان حداقل 6 سال آموزش دانشگاهی و تجربه نظارت دارند.
آنها همچنین ممکن است دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکترا در روانشناسی باشند. اگر آنها دکترا (PhD) داشته باشند، یک روانشناس می تواند خود را “دکتر” بنامد، اما آنها پزشک پزشکی نیستند.
روانشناسان بالینی در زمینه تشخیص و درمان بیماری های روانی آموزش های ویژه ای دارند.
درمان های ارائه شده
روانپزشکان می توانند طیف وسیعی از درمان ها را با توجه به مشکل خاص و آنچه که بهترین کار را انجام می دهد ارائه دهند. این شامل:
دارو
مراقبت های پزشکی عمومی، از جمله بررسی سلامت جسمانی و اثرات دارو
درمان های روانی
درمان های تحریک مغز مانند درمان تشنج الکتریکی (ECT).
روانشناسان بر ارائه درمان های روانشناختی تمرکز می کنند.
روانپزشکان تمایل دارند افرادی را درمان کنند که نیازهای پزشکی، روانی و اجتماعی خود را در نظر بگیرند.
تماس با زندگی شیرین
اینها معمولاً افرادی با شرایط پیچیده هستند، به عنوان مثال:
- افسردگی حاد
- جنون جوانی
- اختلال دوقطبی
شخصی که اقدام به خودکشی کرده یا افکار خودکشی دارد معمولاً توسط روانپزشک معاینه می شود.
روانشناسان بیشتر احتمال دارد افرادی را با شرایطی ببینند که می توان به طور موثر با درمان های روانشناختی به آنها کمک کرد. این ممکن است شامل مشکلات رفتاری، مشکلات یادگیری، افسردگی و اضطراب باشد.
گرفتن یک قرار
مانند همه متخصصان پزشکی، برای مراجعه به روانپزشک نیاز به ارجاع از پزشک عمومی (پزشک خانواده) دارید.
برای مراجعه به روانشناس نیازی به ارجاع ندارید. با این حال، در استرالیا یک پزشک عمومی می تواند شما را به عنوان بخشی از برنامه درمانی سلامت روان به روانشناس ارجاع دهد.
حدود 4000 روانپزشک در سراسر استرالیا و نیوزلند مشغول به کار هستند، در حالی که حدود 27000 روانشناس ثبت شده وجود دارد.
تماس با زندگی شیرین
همکاری با یکدیگر
روانپزشکان و روانشناسان اغلب با هم کار می کنند. یک روانپزشک ممکن است ارزیابی و تشخیص اولیه را انجام دهد، سپس شما را برای درمان روانشناختی مداوم (گفتگودرمانی) به روانشناس ارجاع دهد.
روانپزشکان و روانشناسان نیز به عنوان بخشی از تیم های سلامت روان در بیمارستان ها با یکدیگر همکاری می کنند.
چه کسی را ببینم؟
اگر مطمئن نیستید که باید به روانپزشک مراجعه کنید یا روانشناس، با پزشک عمومی خود صحبت کنید. آنها می توانند در مورد اینکه آیا روانپزشک یا روانشناس برای شما مناسب است، به شما مشاوره دهند.
این بستگی به موقعیت منحصر به فرد شما و نوع درمانی شما دارد. برخی افراد ممکن است هر دو را ببینند.
روانشناسان مرکز روانشناسی خانه شیرین آماده پاسخگویی به شما عزیزان در کلیه زمینه ها می باشند.
بدون دیدگاه